Η κρίση για αρχάριους - Δομή Χρέους, ΔΝΤ
Η αλλαγή της δομής του χρέους
Δυστυχώς για εμάς υπάρχει ακόμα ένα μειονεκτήματα που προκύπτει από τη δανειακή σύμβαση. Το χρέος μέχρι το πρώτο μνημόνιο του Μαΐου του 2010 ήταν κυρίως υπό τη μορφή ομολόγων. Αυτό σημαίνει πως σε περίπτωση αθέτησης πληρωμών των ομολόγων ο δανειστής είχε πολύ λιγότερα νομικά βοηθήματα να διεκδικήσει τα χρήματά του. Οι χαμένοι του ΧΑΑ θα θυμούνται τι απέμεινε από τις ακριβές και ελπιδοφόρες μετοχές τους όταν οι φούσκες άρχισαν να σκάνε. Το ομόλογο μοιάζει πολύ με την μετοχή επιχείρησης. Αν η επιχείρηση πάει καλά η μετοχή παίρνει αξία και πληρώνει μέρισμα (το κουπόνι). Αν «βαρέσει κανόνι» χάνεις τα λεφτά σου. Αντίθετα οι δόσεις που πήρε η Ελλάδα από το μνημόνιο διέπονται από διακρατικές συμφωνίες και εγγυήσεις. Αυτό καθιστά πιο δύσκολη μια ενδεχόμενη αθέτηση πληρωμών. Τι σημαίνουν όλα αυτά; Πως από τι στιγμή που η χώρα υπήρχε περίπτωση κάποια στιγμή να μη μπορεί να ανταποκριθεί στις υποχρεώσεις της καλύτερα να το έκανες αρχικά, όταν το χρέος της ήταν σε μορφή ομολόγων.
Αντίστροφα η πολιτική ομάδα που αποφάσισε να αλλάξει το χρέος από ομολογιακό σε διακρατικό, όπως έγινε με το μνημόνιο, θα έπρεπε να είναι εντελώς σίγουρη πως στο μέλλον η Ελλάδα θα καταφέρει να πληρώνει τα χρέη της. Διαφορετικά τα αποτελέσματα του νέου δανεισμού μάλλον είναι αρνητικά παρά θετικά.
Με άλλα λόγια αν είσαι οικογενειάρχης και έχεις υποθηκεύσει το αυτοκίνητο σου σε ένα χρέος που δεν μπορείς να πληρώσεις έτσι και αλλιώς, καλύτερα να χάσεις το αυτοκίνητο σου παρά να κάνεις νέα συμφωνία με την τράπεζα και να υποθηκεύσεις και το σπίτι σου. Ο παραλληλισμός φυσικά δεν είναι απόλυτα σωστός μια που όπως ειπώθηκε μια χώρα δεν είναι επιχείρηση και δεν χρεοκοπεί με αυτή την έννοια, η λογική όμως είναι ίδια.
Συνοψίζοντας
Από τη στιγμή που τα δεδομένα έδειχναν πως:α) δε θα βγαίναμε σύντομα στις αγορές β) το χρέος μας θα αυξάνονταν λόγω των παραπάνω τόκων που έπρεπε να πληρώσει η Ελλάδα μέσα στον μηχανισμό στήριξης γ) η οικονομική συνταγή που πρότειναν στην Ελλάδα είχε ενδεχόμενο την ύφεση και την υποβάθμιση της οικονομίας μας και δ) το νέο χρέος μας θα υπαχθεί σε πιο αυστηρές ρήτρες και εγγυήσεις, θα έπρεπε ίσως να μελετήσουμε σοβαρά δύο άλλες επιλογές.
- Την περίπτωση άμεσης χρεοκοπίας ή καλύτερα της αθέτησης πληρωμών στους δανειστές μας. Χωρίς να αναλύσουμε τι συνεπάγεται μια χρεοκοπία ή μια αθέτηση πληρωμών, το σίγουρο είναι πως από τη στιγμή που δεν μπορεί να αποφευχθεί καλύτερα είναι να συμβεί όσο πιο νωρίς γίνεται, καθώς εξασφαλίζεται η κυριότητα των περιουσιακών στοιχείων και η δυνατότητα διαπραγμάτευσης. Τα μειονεκτήματα από μια αργοπορία θα είναι η αποδυνάμωση της οικονομίας για τη δύσκολη περίοδο που λογικά αναμένεται αλλά και η επιβάρυνση ενός μεγαλύτερου χρέους. Τονίζεται ξανά πως δεν εξετάζουμε το αν είναι καλή ή όχι η χρεοκοπία. Εξετάζονται οι επιπτώσεις που θα υπάρχουν αν καθυστερήσει και πραγματοποιηθεί μετά από μια παρατεταμένη περίοδο λιτότητας.
- Θα έπρεπε να δεχθούμε ένα διαφορετικό τρόπο στήριξης με άλλους όρους και προϋποθέσεις.
Ο ιδανικός τρόπος στήριξης
Μπορεί κάποια πράγματα να ακουστούν ιδανικά ή μπορεί να υπάρχουν και τεχνικά εμπόδια, ωστόσο αξίζει να προσεγγίσουμε ένα θεωρητικό μοντέλο ιδανικής στήριξης από την Ευρωπαϊκή Ένωση.
- Θα έπρεπε η Ευρώπη αν ήθελε πραγματικά η Ελλάδα είτε να μη χρεοκοπήσει είτε να μη διαλυθεί, να καλύπτει όλες τις δανειακές τις ανάγκες με επιτόκιο όσο πιο χαμηλό γίνεται και σίγουρα χαμηλότερο από όσο είναι τώρα. Αυτόματα και χωρίς να μας χάριζαν χρήματα η Ελλάδα θα κατάφερνε να μειώσει εύκολα το έλλειμμά της και να επιβραδύνει την αύξηση του χρέους. Αν χρειαζόταν κούρεμα στα ομόλογα που είχαν στην κατοχή τους οι δανειστές αυτό θα έπρεπε να γίνει από την αρχή.
- Σίγουρα θα έπρεπε να επιβληθεί ένα είδος λιτότητας, τέτοιο όμως που δε θα επιβάρυνε την πραγματική οικονομία. Από την άλλη τα βάρη θα έπρεπε όντως να τα επωμισθούν πρώτα οι έχοντες έτσι ώστε να αποδοθεί και ένα αίσθημα δικαίου.
- Θα έπρεπε να δοθεί βάρος στην παραγωγή της χώρας μας. Είτε με οικονομικές ενισχύσεις σε διάφορους τομείς είτε με στήριξη των Ελληνικών προϊόντων αλλά και περιορισμό, με διάφορα μέσα, των εισαγωγών που κάνει η χώρα μας.
Με αυτόν τον τρόπο και θα είχαμε συγκράτηση του χρέους και στους πολίτες θα είχε δοθεί μια πίστη και ελπίδα πως οι θυσίες του πιάνουν τόπο. Αντίθετα, και εδώ πρέπει να είμαστε ξεκάθαροι, παρουσιάστηκε ο Έλληνας σαν "άχρηστος" και άξιος της μοίρας του. Του επιβλήθηκε ένα σκληρό πρόγραμμα λιτότητας που δεν εξετάζει καν τη βιωσιμότητα του τρόπο λειτουργίας του κράτους και τη διατήρηση έστω ενός στοιχειώδους βιοτικού επιπέδου.
Ανακεφαλαίωση και Παρερμηνείες
Το μνημόνιο παρουσιάστηκε με ένα στρεβλό τρόπο στην Ελληνική κοινωνία. Πρώτα από όλα η λογική της "στήριξης" της Ελληνικής οικονομίας μέσω δανείων έχει παρερμηνευτεί. Οι δόσεις των μνημονίων προορίζονται αποκλειστικά για την εξυπηρέτηση των τοκοχρεολυσίων. Σίγουρα είναι ένα είδος "στήριξης", με τη λογική πως αποτρέπει τη χρεοκοπία προσωρινά, δεν προστατεύει όμως σε κανένα βαθμό την πραγματική οικονομία και το κοινωνικό κράτος. Μισθοί και συντάξεις του δημοσίου, αν και φουσκωμένοι τα τελευταία χρόνια σε σχέση με τα έσοδα, καλύπτονται αποκλειστικά από τα έσοδα του κράτους από τη φορολογία. Επίσης οι περισσότερες δαπάνες που κάνει το κράτος για τον πολίτη καλύπτονται από τους φόρους και σε πολλές περιπτώσεις μάλιστα είναι πολύ μικρές σε σχέση με το ΑΕΠ. Εν πάση περιπτώσει τα δάνεια που δίνονται στην Ελλάδα δεν εξασφαλίζουν σε καμιά περίπτωση την ομαλή λειτουργία του κράτους. Το αντίθετο μάλιστα.
Μια άλλη παρερμηνεία έχει να κάνει με το ύψος των δανειακών αναγκών. Για κάποιον που δεν έχει διαβάσει τα νούμερα του προϋπολογισμού και των δανειακών υποχρεώσεων μιας χώρας μπορεί να δίνεται η εντύπωση πως η λιτότητα είναι απαραίτητη προκειμένου μια χώρα να μπορεί να πληρώνει τα χρέη της. Στην πραγματικότητα καμιά χώρα δεν μπορεί να πληρώνει τα χρέη της με τη λογική που το κάνει ένα νοικοκυριό. Όλες οι χώρες δανείζονται για να πληρώσουν προηγούμενα δάνεια. Αν για παράδειγμα η Ελλάδα καταφέρει να έχει έσοδα 55 δις και δαπάνες 50 δις. Τις περισσεύουν με αυτό τον τρόπο 5 δις. Έλα όμως που το κόστος εξυπηρέτησης μπορεί να φτάνει π.χ. και τα 40 δις. Προφανώς όσο και να βελτιώσει τα οικονομικά της η Ελλάδα δε θα μπορέσει να πετύχει διεύρυνση των εσόδων της κατά 35 δις, οπότε και η αντιμετώπιση του χρέους θα πρέπει να είναι διαφορετική.
Μια άλλη παρερμηνεία είναι πως "οι Ευρωπαϊκές χώρες πληρώνουν το χρέος που δημιούργησαν οι Έλληνες". Αυτό που συμβαίνει είναι πως η Ευρώπη μπαίνει εγγυήτρια σε ένα δάνειο που πληρώνει η Ελλάδα. Μάλιστα οι χώρες τις Ευρώπης κερδίζουν από την Ελλάδα με αυτό τους το ρόλο. Οι χώρες τις Ευρώπης δανείζονται τα χρήματα που θα δώσουν στην Ελλάδα με χαμηλό επιτόκιο και αργότερα δανείζουν την Ελλάδα με υψηλότερο. Όσο δηλαδή η Ελλάδα πληρώνει το χρέος της οι χώρες της Ευρώπης θα κερδίζουν τους τόκους που προκύπτουν από τη διαφορά.
Λίγα λόγια για το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (ΔΝΤ)
Το ΔΝΤ και η παγκόσμια τράπεζα ιδρύθηκε κατόπιν του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου και της «νέας τάξης πραγμάτων» που μας συνοδεύει έκτοτε. Οι χώρες δίνουν λεφτά στο ΔΝΤ για να τις... "σώζει" από τις ασωτίες των κυβερνήσεών τους. Αν μια χώρα χρεώστης ξεμείνει από συνάλλαγμα και δεν έχει να πληρώσει τα χρέη της, ζητεί την επέμβαση του ΔΝΤ που έρχεται με ένα πρόγραμμα συμμόρφωσης (conditionality). Οι διασώσεις του ΔΝΤ αφορούν κυρίως στην προστασία των πιστωτών της πτωχευμένης χώρας, γι’ αυτό και κατόπιν της παρεμβάσεώς του, τα τοκοχρεολύσια της χώρας συνεχίζουν να πληρώνονται κανονικά από τις δόσεις που παρέχει το ταμείο και από τον αποπληθωρισμό που προκαλούν τα προγράμματά του. Αφαιρούνται δηλαδή επιπλέον πόροι από την πραγματική οικονομία προς εξόφληση των τοκοχρεολυσίων. Η τακτική αυτή προκαλεί μείωση της οικονομικής δραστηριότητας και υποτίμηση των αξιών (μισθοί, ακίνητα). Καθόσον όμως τα τοκοχρεολύσια συνεχίζουν να πληρώνονται κανονικά, η χώρα ωθείται σε εκτεταμένη ανεργία και φτώχεια των χαμηλότερων οικονομικών τάξεων. Η λογική του σχεδίου βασίζεται στην βίαιη ανάσχεση των εισαγωγών και μείωση των δαπανών ώστε να εξοικονομηθούν πόροι προς εξόφληση τοκοχρεολυσίων. Λόγω της ξαφνικής ύφεσης όμως προκαλείται σοκ στην οικονομία και στην κοινωνική συνοχή, γι’ αυτό και οι συνταγές του ΔΝΤ θεωρούνται καλές για τους πιστωτές αλλά κακές για αυτούς που τις υφίστανται. Τα αποτελέσματα σε 120 περιπτώσεις παρεμβάσεως από της ιδρύσεώς του έχουν προκαλέσει τα παρακάτω αποτελέσματα: Κοινωνική αναταραχή, ανασφάλεια, αύξηση της ανεργίας, κλείσιμο υγιών επιχειρήσεων, απολύσεις δημοσίων υπαλλήλων, μετανάστευση νεολαίας, αποκρατικοποιήσεις, περαιτέρω άνοιγμα της οικονομίας στον ξένο ανταγωνισμό, απορύθμιση εργασιακών σχέσεων, αύξηση τιμών τροφίμων και υπηρεσιών κοινής ωφέλειας. Με καλή τύχη οι δείκτες της οικονομίας αρχίζουν να βελτιώνονται και το χρέος να ελαττώνεται με μεγάλο όμως κοινωνικό κόστος, έκπτωση της δημοκρατίας και αμφίβολη μακροπρόθεσμη βιωσιμότητα.
Σχόλια
Περισιανίδης
Βύρων ο τζίρος αναφέρεται σε σχέση με το ΑΕΠ και δεν είναι τα κέρδη μιας χώρας. Δεν ξέρω αν αναφέρεσαι σε κάτι άλλο.
Νικος
Ωραίο άρθρο, αλλά συγγνώμη τόσα χρόνια με πρωτογενές έλλειμμα πάνω από 10 δις αν δεν δανειζόμασταν πως θα πληρώναμε τις ανάγκες του κράτους (που δε περιλαμβάνουν τόκους και δάνεια); Αν δεν είχε σκοπό το άρθρο να προσεγγίσει αυτή τη κατάσταση ας μην άφηνε υπονοούμενο οτι θα ήταν \"σωτήριο να το κάναμε\" αποφεύγοντας να επιχειρηματολογήσει επειδή είναι αυτονόητο πως θα ήταν καταστροφικό. Από εκεί και πέρα θα ήταν καλό να βλέπαμε και στοιχεία με αριθμούς για το χρέος ιδιωτικού τομέα κάθε χώρας καθώς και για το χρέος αναλογικά με τον πληθυσμό κάθε χώρας (Ο μέσος Έλληνας χρωστάει 30,000$ για τη χώρα του, όταν ο μέσος Γερμανός χρωστάει 34,000 άρα αν είμαστε το ίδιο παραγωγικοί και ανταγωνιστικοί θα ξεχρεώσουμε πιο γρήγορα). Το πρόβλημα είναι γενικότερα στον καπιταλισμό και τη παγκοσμιοποίηση και όταν έρθουν όλες οι χώρες στη θέση μας θα υπάρξει η ανατροπή. Μέχρι τότε έχουμε ανάγκες από εισαγωγές φαρμάκων, εξοπλιστικών, τεχνολογίας και θα ήταν απαράδεκτο να απομονωθούμε από τη παγκόσμια κοινότητα.
Περισιανίδης Ευθύμης
Νίκο δεν κατάλαβα τι θέλεις να πεις. Πάντως η τοποθέτηση σου για τα 10 δις πρωτογενές έλλειμμα δεν ευσταθεί. Υπήρχαν χρονιές που υπήρχε και πρωτογενές πλεόνασμα για την Ελλάδα. Τουλάχιστον σύμφωνα με τα στατιστικά που δίνουν μια που σύμφωνα με τα στοιχεία της Ευρωπαϊκής Τράπεζας φέτος δεν είχαμε πρωτογενές πλεόνασμα αλλά ρεκόρ πρωτογενούς ελλείμματος. Επίσης αυτά τα περί παγκόσμιας απομόνωσης είναι πολύ ασαφή.
Νίκος
Μου κάνει εντύπωση (αν και δεν θα \'πρεπε γνωρίζωντας την ισχύ της προπαγάνδας)ότι υπάρχει ακόμα ο ισχυρισμός (συνήθως από χαμηλού μορφωτικού επιπέδου), ότι φταίει ο Έλληνας που πήρε στην δούλεψή του ανασφάλιστο αλλοδαπό χωρίς εισφορές σε ταμεία,ή δεν πλήρωνε αυτός τις εισφορές στα ταμεία, φόρους κλπ,που δεν κόβει αποδείξεις, που είχε μαιμού συντάξεις,μαιμού επιδοτήσεις,ο βενζινάς που νόθευε την βενζίνη κλπ.,και έτσι να αισθανθούμε όλλοι ένοχοι.Φυσικά και γίναν αυτά,για τα οποία δεν ασκούνταν(και ούτε τώρα ασκείται) ουσιαστικός έλεγχος,γίναν όμως επί σειρά δεκαετιών αμέτρητες κυριολεκτικά κομπίνες με αμύθητα ποσά από μία πάρα πάρα πάρα πάρα πάρα πολύ μικρή μερίδα Ελλήνων σε συνεργασία με τους κατέχοντες την εξουσία,που είναι και το βασικό αίτιο (όσο αφορά τα αριθμητικά δεδομένα, αν και όχι το αίτιο με την βαθύτερη φιλοσοφική θεώρηση των πραγμάτων).Θα πει κάποιος ότι με μία βαθύτερη θεώρηση των πραγμάτων πάλι ίσως φταίξαμε σαν λαός που δεν απαιτήσαμε επιμόνως σωστή διακυβέρνηση στην πράξη και πάταξη της διαφθορας.Άλλο όμως αυτό, και άλλο να ρίχνουν τα βάρη σε έστω επίπεδο,συλλογικά σε εκατομμύρια ανθρώπους, αντι στην απειροελάχιστη μειοψηφία που ρήμαξε τα πάντα.
ρανια
ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ.πολυ κατανοητο το αρθρο σας
Μαίρη Καραγιάννη
Κύριε Περισιανιδη, Συγχαρητήρια για το άρθρο σας. Είναι απόλυτα κατανοητό και συγχρόνως πολύ περιεκτικο . Ιδίως τα παραδείγματα που αναφέρετε είναι πολύτιμα για τους αρχαριους . Σας ευχαριστώ πολύ, Μαίρη Καραγιάννη
Λιάκος
Όλα καλά αλλά βλέπω αντιμνημονιακή στάση από έναν άνθρωπο που είναι αρκετά έξυπνος. Τα έσοδα της ελλάδας το 09\' ήταν 50 δις αλλά τα έξοδα για μισθούς συντάξεις δεν ήταν 26, αλλά 37 δις. Δηλαδή πράγματι έχουμε μεγάλο δημόσιο τομέα. Και το 2ο είναι βέβαια ότι είμαστε μη παραγωγικοί (μόνο 20% του ΑΕΠ είναι τα έσοδα έναντι του 29% της Ε.Ε.) λόγω απεργιών, δημοσίου και μη σοβαρού κράτους. Αυτά φταίνε για την κατάσταση. Δεν υπάρχουν συνομωσίες.
Παναγιώτης
Σχετικά με το πρώτο σχόλιο του κ. Λιάκου, θα θέλαμε μια σαφέστερη τοποθέτηση για τις πηγές από τις οποίες προκύπτουν τα ποσά για μισθούς και συντάξεις του 2009, δηλαδή 26δις (κ. Περισιανίδης) και 37δις (κ. Λιάκος). Η διαφορά είναι μεγάλη και δεν μπορεί απλώς να υπάρχει σφάλμα τέτοιας τάξης. Κάποιος εκ των δύο πρέπει να αναθεωρήσει. Σχετικά με το δεύτερο σχόλιο, το ποσοστό 20% οφείλεται κυρίως στην εισφοροδιαφυγή η οποία και ανθεί διαχρονικά με την κάλυψη των κυβερνήσεων που παρεμπιπτόντως είναι οι ίδιες που στηρίζουν την μνημονιακή επιλογή. Με λίγα λόγια δεν μπορούν οι ίδιοι άνθρωποι που ευθύνονται (τηρουμένων και των παγκόσμιων οικονομικών συνθηκών πάντοτε) να εμφανίζονται ως τιμητές μιας νέας ηθικής και ως αποκλειστικό μέρος της επίλυσης του προβλήματος.
Περισιανίδης Ε.
Οι δημόσιες δαπάνες καταγράφονται και δημοσιεύονται στο ιντερνετ. Όποιος ενδιαφέρεται να βγάλει άκρη μπορεί να το διαπιστώσει ο ίδιος βλέποντας τους ισολογισμούς http://www.minfin.gr/portal/ Δεν έχει νόημα να διαψεύδω όποιον γράφει οτι του κατέβει. Οι δαπάνες των 26 δις που αναφέρω για το 2009 νομίζω ήταν οι κορυφαίες όλων των εποχών και δεν αποτελούσαν μια σταθερή τιμή δαπανών. Από όσο θυμάμαι το 2003 ήταν κάπου στα 12-14 δις και έφτασαν τα 26. Τα νούμερα τα έλεγαν και οι ίδιοι οι εκπρόσωποι του ΠΑΣΟΚ. Μάλιστα για να δείξουν την άσχημη πολιτική της ΝΔ τόνιζαν πως οι δαπάνες για μισθούς και συντάξεις διπλασιάστηκαν στα χρόνια της θητείας της ΝΔ που σύμφωνα με αυτά που γράφω είναι περίπου αλήθεια. Για να το πάω και λίγο ψυχαναλυτικά όμως ο καθένας πιστεύει αυτό που θέλει να πιστέψει. Το ερώτημα είναι γιατί το κάνει.
Παναγιώτης
Είναι προφανές ότι είχατε δώσει το ορθό νούμερο κ. Περισιανίδη. Ενδεικτικά προς επιβεβαίωση παραθέτω τα κάτωθι δημοσιεύματα από το Βήμα (25,1δις) και την Καθημερινή(25,08δις): http://www.tovima.gr/finance/article/?aid=514949 http://www.kathimerini.gr/40655/article/oikonomia/ellhnikh-oikonomia/sta-epipeda-toy-2005-oi-dapanes-mis8wn-kai-synta3ewn-toy-dhmosioybr Τέλος εκ παραδρομής στην δεύτερη παράγραφο της προηγούμενης ανάρτησής μου δεν ανέφερα και την φοροδιαφυγή.
Χαρης
Εγω παντως παιδια πιστευω πως ολα γινονται σκοπιμα γιατι κανενας πολιτηκως,δημοσιογραφως,οικονομολογος κτλ δεν αρνηθηκε τα δανια εις βαρος των Ελληνων και ειδικα των παιδιων μας
Θεοδώρα
Καλησπέρα! Καταπληκτικό το κείμενό σας. Με βοηθήσατε πολύ να ξεδιαλύνω κάποια πράγματα στο μυαλό μου, γιατί, παρά το ότι σπουδάζω οικονομικά, είχα αρκετά κενά.
ΚΩΣΤΑΣ ΙΩΑΝΝΙΤΗΣ
Το ερώτημα που τίθεται, είναι αν τα χρόνια πριν το μνημόνιο οι υπουργοί Αλογοσκούφης-Παπακων/νου \"έσπρωχναν\" σκόπιμα(με την καθοδήγηση κάποιων) την χώρα προς το αδιέξοδο και την εκτίναξη του κόστους δανεισμού. Απογραφές και δυσφήμιση της χώρας, τιτανικοί, διεφθαρμένη χώρα κ.ά, Ενω στην παγκόσμια οικονομία άρχισε να εμφανίζεται η φούσκα του καπιταλισμού ,που δημιουργούσε ανάπτυξη(μάλλον κατανάλωση) με λογιστικά κεφάλαια, εμείς αντί να επιδιώξουμε να προστατέψουμε το σπίτι μας,του βάλαμε φωτιά από μόνοι μας.Σε περίοδο κρίσης εμείς(οι πολιτικοί δηλαδη) βγήκαν και δυσφημούσαν την Ελλάδα και έλεγαν μη μας δανείζετε γιατί θα χάσετε τα λεφτά σας.Είναι δεδομένο δηλαδή ότι ενεργούσαν κατ΄εντολή διότι δεν πιστεύω ότι ήταν μειωμένης αντίληψης. Εθνική μειοδοσία η οποία κάποτε θα πρέπει να αποκαλυφθεί
lara
συγχαρητηρια για τον απλα και κατανοητο τροπο που παρουσιαζεται περιπλοκους ορισμους.Συνεχιστε την καλη δουλεια!
μαρο
ευχαριστουμε πολυ!
ΓΒακος gbak56@gmail.
Συγχαρητήρια κ.Περισιανιδη! Πολύ προσεγμένο άρθρο! Όμως έχουν περάσει ήδη τρία χρονιαπό και νομίζω θα είχε μεγάλο ενδιαφέρον εάν το ανανεωνατε.
Γιώργο ΒΑΚΟΣ
Συνεπώς απαιτείται μια ανάκαμψη της τάξεως του 15+6=21% στο εγγύς μέλλον για να ισορροπήσει η ελληνική οικονομία σε ένα επίπεδο όπου θα μπορούσε να χρηματοδοτήσει τα χρέη της υπό την προϋπόθεση ότι δε θα έπαιρνε ούτε ένα ευρώ νέα δάνεια. Ανάπτυξη 21% βέβαια δεν έχει επιτευχθεί ποτέ στην ιστορία του γνωστού κόσμου.\" Σε τι χρόνο αναφέρεστε για αυτήν την αναπτυξη ? Σε σειρά ετών (πόσων) η σε έναν χρονο?
Δημητρης
Συγχαρητηρια κυριε Ευθυμη. Απο εναν ψηφοφορο του ΚΚΕ.
Antonia Becht
Αγαπητέ κύριε Περισιανίδη, Συγχαρητήρια για την απόλυτα κατανοητή εργασία σας και συμφωνώ πως θα είχε ενδιαφέρον να την ανανεώσετε. Σας ευχαριστώ πολύ, Αντωνία Μπεχτ
Μιχαλης
εξαιρετικο!!!καταλαθος επεσα πανω στο αρθρο λιγα και σχετικα απλα πραγματακια που δεν γνωριζει πανω απ το 80% των πολιτων αν τα γνωριζε φυσικα και δεν θα φταναμε εδω που φτασαμε σημερα
Αρισταρχος
Δεν εγινε αναφορα, οτι και η Ελλαδα συμμετεχει στο ΔΝΤ.
ΝΤΡΙΤΣΑΣ
ΝΤΡΙΤΣΑΣ / 5.2.2015 Πως μπορείτε να είστε όλοι σας τόσο χλιαροί και να μην καταδικάζετε τους απάνθρωπους τόκους, οι οποίοι τελικά καταστρέφουν τα κράτη, αλυσοδένοντάς τα με τεράστια χρέη ; Γιατί κανένας σας δεν σηκώνει ανάστημα και να απαιτήσει την κατάργηση των τόκων ; O μόνος τρόπος για να απαλλαγούν τα κράτη από τα τεράστια εξωτερικά τους χρέη,είναι: 1)Οι τράπεζες θα σταματήσουν να δίνουν δάνεια στα κράτη,διότι σαν κερδοσκοπικά ιδρύματα απαιτούν τόκους.2) Το ρόλο δανεισμού κρατών θα αναλάβει το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο το οποίο θα μετονομαστεί σε Διεθνές Ταμείο Αλληλεγγύης και θα δίνει άτοκα δάνεια. Το Ταμείο δεν θα λειτουργεί κερδοσκοπικά. Θα εισπράττει μόνο εισφορές από όλα τα κράτη, και όλα θα συμμετέχουν εξʼ ίσου με το ίδιο ποσοστό. 3) Τα κράτη της γης είναι 195 και είναι όλα μέλη στο Δ.Ν.Τ. ΄Όλα θα υποχρεωθούν να συμμετέχουν εξίσου, και θʼ αποδίδουν κάθε χρόνο 4,0% από τα ετήσια έσοδά τους στο νέο Διεθνές Ταμείο Άλληλεγγύης, με δέσμευση να μην τα αποσύρουν ποτέ. ΄Ετσι σʼ ένα χρόνο, το Ταμείο θα εισπράξει περίπου 450 δις αμερ.δολ. Σε τρία χρόνια θα εισπράξει περίπου 1,35 τρις αμερ.δολ., σε έξι χρόνια περίπου 2,7 τρις αμερ. δολ. κ.ο.κ. Συνεπώς με τέτοια μεγάλα κεφάλαια, το νέο Διεθνές Ταμείο Άλληλεγγύης θα μπορεί να δίνει άνετα δάνεια στα κράτη και χωρίς τόκο. 4) Το δημόσιο εξωτερικό χρέος κάθε χώρας αποτελείται από το κεφάλαιο δανεισμού και από την επιβάρυνση τόκων η οποία αυξάνει κατά πολύ το ποσό χρέους. Αν η κατάσταση συνεχίσει όπως έχει, οι περισσότερες χώρες δεν θα μπορέσουν να αποπληρώσουν ποτέ τα τεράστια εξωτερικά χρέη τους. Για νʼ απαλλαγούν από αυτά, η μόνη λύση είναι να εφαρμοστεί μια παγκόσμια σεισάχθεια (διαγραφή χρεών σε παγκόσμιο επίπεδο), ως εξής :α) Σε όλες τις χώρες, η διαγραφή του εξωτερικού δημόσιου χρέους θα γίνει μόνο στο μέρος που αφορά την επιβάρυνση τόκων. Το υπόλοιπο που αφορά το κεφάλαιο δανεισμού, θα συνεχίσει να πληρώνεται στις εξωτερικές τράπεζες και στο νέο Διεθνές Ταμείο Αλληλεγγύης. β) Δεν έχει νόημα το ξεκίνημα λήψης άτοκων δανείων από το νέο Διεθνές Ταμείο Αλληλεγγύης, εάν οι χώρες εξακολουθήσουν να έχουν το βάρος του τεράστιου εξωτερικού χρέους. Γι αυτό, πρέπει πρώτα να γίνει η διαγραφή εξωτερικών χρεών σε όλα τα κράτη όσον αφορά τα ποσά επιβάρυνσης τόκων και μετά το Διεθνές Ταμείο Αλληλεγγύης θʼ αρχίσει να δίνει άτοκα δάνεια. Μόνο με αυτό τον τρόπο θα μπορέσουν να ανασάνουν τα κράτη, αλλά με την προύπόθεση: να μην είναι σπάταλα, διαφθαρμένα και να αποφεύγουν μεγάλους εξωτερικούς δανεισμούς.΄Ολα τα άλλα είναι απλά διαιώνιση και υποταγή στο απάνθρωπο και σιωνιστικό σχέδιο εφαρμογής των τόκων, για να μπορέσουν να εξαθλιώσουν τα κράτη και να τα υποτάξουν πιο εύκολα στην παγκόσμια κυβέρνησή τους.
Γιαννης
Καλο αρθρο αλλα ελλειπες. Οντως οι περισσοτεροι ελληνες δεν γνωριζουν ουτε τα βασικα(που εξηγουνται εδω) αλλα τα βασικα δεν φτανουν!επεισης δεν καταλαβα ποια ηταν η εναλλακτικη του μνημονιου!τελος,ποια τα αποτελεσματα μιας χρεοκοπιας(οδυνηροτατα)
νεμεσιακός
Μπράβο συνάδερφε, καλά τα γραψες. Προς τον κο Ντριτσα Σωστή η λύση. Ποιός αντιτίθεται? το 1% του παγκόσμιου πληθυσμού, δηλαδή η οικονομική ολιγαρχία και άλλο ένα ποσοστό που ποικίλλει που επηρεάζεται θεληματικά λόγω εργασίας και οφέλους. Αυτοί δεν αφήνουν εντέλλοντας πολιτικές τρομοκρατίας στις κυβερνήσεις που συναινούν. Η 2η ομάδα μπορεί να αποσκιστεί όταν της ξεσκίσουν την μακαριότητα της. Αλλά εννοείται ότι οι υπόλοιποι που υποφέρουμε, δεν τους περιμένουμε και με ανοιχτές αγκάλες. Πρέπει να πληρώσουν όλοι αυτοί με οποιονδήποτε τρόπο, όσο επώδυνος καινα είναι
Μάγδα
Κατατοπιστικότατο το άρθρο! Θα αποκτούσε όμως άλλη βαρύτητα αν στο τέλος αυτού αναφέρονταν και οι πηγές που χρησιμοποιήθηκαν για τη συγγραφή του. Ευχαριστώ!
xontros
Ωραιότατο άρθρο, αλλά θα ήταν πολύ χρήσιμη μια αναφορά στο τί σημαίνει χρεωκοπεία για τους πολίτες της χώρας.
ΑΠΟΣΤΟΛΟΖ
Πολύ ενδιαφέρον όλο το κείμενο. Συγχαρητήρια....Θα ήθελα να ρωτήσω κάτι όμως...... Τις τελευταίες ημέρες ακούω ότι Η Πορτογαλλία π.χ. η Ισπανία κατάφεραν και βγήκανε στις αγορές. Εμείς γιατί δεν μπορούμε? Ποιό το χρέος (ποιοτικά) της Πορτογαλλίας ή της Ισπανίας-Ιρλανδίας? Είναι χρέος εξωτερικό από τους δανειστές? Αυτοί πως κατάφεραν (αν λέγεται σωστά) να βγούνε στις αγορές με χαμηλά επιτόκια δανεισμού........
Περισιανίδης Ε.
Θεωρητικά το να βγεις στις αγορές σου επιτρέπει να χαράξεις μια δικιά σου πολιτική προς το συμφέρον της κοινωνίας και όχι των δανειστών. Ισχύει αυτό για την Ισπανία; Με ανεργία 26% δε νομίζω. Εμείς από όσο γνωρίζω γιατί δεν τα παρακολουθώ πολύ τελευταία βγαίνουμε κάπου κάπου στις αγορές για να καλύψουμε μικρά ποσά. Δε λέει όμως κάτι αυτό. Αυτό που μάλλον ισχύει είναι πως στις αγορές δεν μπορούμε να βγούμε επειδή ο οποιοσδήποτε σου δανείσει ξέρει πως θα πρέπει η Ελλάδα πρώτα να καλύψει τα δάνεια της ΕΚΤ, ΔΝΤ κτλ. Με λίγα λόγια ο δανειστής γνωρίζει πως αν κάτι πάει στραβά προτεραιότητα έχουν άλλοι δανειστές. Οπότε δεν έχει λόγο να σου δανείσει οπότε δεν είσαι και στις αγορές.
Κωνσταντίνος
Ευχαριστούμε πολύ κύριε Περισιανίδη για την ανάλυση που κάνατε. Είμαι κι εγώ ένας αρχάριος. Μία ερώτηση ήθελα να κάνω. Αν κατάλαβα καλά, χώρες όπως η Γερμανία μας δανείζουν αφού πρώτα δανειστούν αυτές για μας; Δηλαδή π.χ. η Γερμανία δανείζεται από τις αγορές ένα ποσό με χαμηλό επιτόκιο και δανείζει μετά σε μας με υψηλότερο επιτόκιο; Ευχαριστώ πολύ
Περισιανίδης Ε.
Ναι όλες οι χώρες έχουν χρέος και μεγάλο. Μάλιστα το ενδιαφέρον είναι οτι ο κανόνας είναι πως οι χώρες δανείζονται για να πληρώσουν δάνεια και πως γενικά το χρέος τους αυξάνεται και δεν μειώνεται. Στην περίπτωση μας οι χώρες δανείστηκαν από τράπεζες και δάνεισαν στην Ελλάδα με μεγαλύτερο επιτόκιο όπως το είπατε.