Η κρίση για αρχάριους - Πρωτογενές Έλλειμμα, Ομόλογα, Τοκοχρεολύσια, Χρέος
Έλλειμμα και διαμόρφωση χρέους
Μια χώρα, όπως και ένα νοικοκυριό, έχει έσοδα και έξοδα. Όταν τα έσοδα μιας χώρας είναι λιγότερα από τα έξοδα τότε υπάρχει έλλειμμα. Το έλλειμμα επομένως είναι διαφορετικό από το χρέος. Το έλλειμμα δείχνει το ποσό που υστερούν τα έσοδα από τα έξοδα σε ένα χρόνο και όχι το συνολικό ποσό που χρωστάει η χώρα.
Το πρωτογενές έλλειμμα
Τα έξοδα μιας χώρας χωρίζονται γενικά σε κρατικές δαπάνες (μισθοί, συντάξεις, επιχορηγήσεις, δαπάνες για παιδεία, υγεία κτλ.) και σε δαπάνες εξυπηρέτησης χρέους. Σαν εξυπηρέτηση του χρέους ορίζουμε τα χρήματα που πρέπει να δώσει ένα κράτος, για να πληρώσει προηγούμενα δάνεια. Η εξυπηρέτηση του χρέους μοιάζει κάπως με τις μηνιαίες δόσεις που καλείται να πληρώσει ένα νοικοκυριό. Πρωτογενές έλλειμμα είναι το έλλειμμα που προκύπτει αν εξαιρέσουμε από τα έξοδα του κράτους την εξυπηρέτηση του χρέους. Πρωτογενές πλεόνασμα προκύπτει όταν τα έσοδα είναι παραπάνω από τα έξοδα χωρίς φυσικά να υπολογίσουμε πάλι την εξυπηρέτηση του χρέους.
Ας φανταστούμε ένα νοικοκυριό που σε μηνιαία βάση: έχει έσοδα 1500 ευρώ,έξοδα σπιτιού - οικογενείας 1000 ευρώ,
και δόση δανείου 300 ευρώ.
Η οικογένεια αυτή θα λέγαμε πως έχει πρωτογενή πλεόνασμα 500 ευρώ μια που δεν υπολογίζουμε τη δόση του δανείου (την εξυπηρέτηση δηλαδή του χρέους). Ακόμα και αν η οικογένεια είχε 1200 ευρώ έσοδα, παρόλο που δε θα μπορούσε να ανταποκριθεί συνολικά, θα είχε πρωτογενές πλεόνασμα 200 ευρώ. Με έξοδα δηλαδή 1300 και έσοδα 1200 το νοικοκυριό θα λέγαμε πως έχει πρωτογενές πλεόνασμα. Παρόλα αυτά θα υπήρχε έλλειμμα.
Έτσι και μια χώρα. Ακόμα και αν τα έσοδα της υπερκαλύπτουν τα έξοδα μπορεί να υπάρχει έλλειμμα. Στην πραγματικότητα το έλλειμμα των χωρών είναι μάλλον ο κανόνας, ενώ και τα πρωτογενή ακόμα πλεονάσματα σπανίζουν. Τι σημαίνει αυτό; Πως στην πράξη οι περισσότερες χώρες ακόμα και αν έχουν αρκετά έσοδα να καλύψουν τα έξοδα τους, το πιο πιθανό είναι πως δε θα έχουν αρκετά έσοδα να καλύψουν και την εξυπηρέτηση του χρέους.
Όπως μπορεί να προσέξαμε υπάρχει μια διαφορά μεταξύ ενός οικογενειακού προϋπολογισμού και του προϋπολογισμού μιας χώρας. Πρώτον ένας οικογενειακός προϋπολογισμός φροντίζει κατά κανόνα να μην είναι ελλειμματικός. Δηλαδή από τα έσοδά του να καλύπτει και τα έξοδα αλλά και τις δανειακές υποχρεώσεις του. Αντίθετα μια χώρα κατά κανόνα δε μπορεί από τα έσοδα τις να καλύψει και τις ανάγκες της και να εξυπηρετήσει το χρέος της. Τι κάνει επομένως μια χώρα; Απλά δανείζεται. Διευρύνει τα έσοδα της δηλαδή μέσω του δανεισμού προκειμένου να μπορεί να καλύψει και τα κρατικά έξοδα αλλά και τα έξοδα της εξυπηρέτησης των προηγούμενων δανείων. Τι κάνουν επομένως κατά κανόνα όλες οι χώρες, και όχι μόνο η Ελλάδα, για να καλύψουν τις ανάγκες τους; Δανείζονται για να μπορούν να πληρώσουν προηγούμενα δάνεια.
Ομόλογα και τοκοχρεολύσια
Σε αντίθεση με μια οικογένεια, ή με μια επιχείρηση, που πληρώνει μηνιαίες δόσεις για τα δάνεια που πήρε, ο τρόπος που δανείζεται μια χώρα είναι λίγο διαφορετικός. Η επιχείρηση ή η οικογένεια δανείζεται από μια τράπεζα ένα ποσό το οποίο θα πρέπει να το ξεπληρώσει σταδιακά συνήθως με μηνιαίες ισόποσες δόσεις που συμπεριλαμβάνουν και τον τόκο του δανείου. Μια χώρα όμως δεν πληρώνει τα δάνεια της μ' αυτόν τον τρόπο. Συνήθως μια χώρα δανείζεται με τη μορφή ομολογιών. Παίρνει δηλαδή ένα ποσό από κάποιον δανειστή και σε αντάλλαγμα παραδίδει ένα ομόλογο (χρεόγραφο). Το ομόλογο αυτό θα πρέπει να πληρωθεί μετά από ένα καθορισμένο διάστημα. Συνήθως οι χώρες παίρνουν ομόλογα που λήγουν μετά από μερικά χρόνια. Τυπική περίπτωση είναι το 5ετές και το 10ετές ομόλογο αλλά υπάρχουν φυσικά και ομόλογα μεγαλύτερης διάρκειας.
Τα ομόλογα εκτός από την υποχρέωση να εξοφληθούν μετά από συγκεκριμένο χρονικό διάστημα έχουν επιπλέον και τον ετήσιο τόκο που πρέπει να πληρωθεί στον ομολογιούχο με τη μορφή κουπονιού. Ο ομολογιούχος δηλαδή κάθε χρόνο παραδίδει το κουπόνι και εισπράττει τον αντίστοιχο τόκο. Το αποτέλεσμα αυτού του κατά τα άλλα ευέλικτου τρόπου δανεισμού μιας χώρας έχει σαν συνέπεια οι δανειακές υποχρεώσεις της να μην είναι σταθερές. Σε άτακτα διαστήματα μια χώρα θα πρέπει ξεχωριστά να εξοφλεί κουπόνια (τόκους) και ομόλογα (χρεολύσια). Π.χ. μια χώρα που πήρε δεκαετές ομόλογο 50 δις το 2002, μέχρι το 2012 θα πρέπει να πληρώνει μόνο τον τόκο. Αν ο τόκος ήταν 3% θα πρέπει να πληρώνει 1,5 δις ετησίως. Το 2012 όμως εκτός από τον τόκο θα πρέπει να επιστρέψει και τα 50 δις που πήρε. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα άλλες χρονιές τα χρεολύσια, δηλαδή τα ομόλογα που έληξαν, να είναι σχετικά μικρά και άλλες χρονιές σχετικά μεγάλα.
Πίνακας με τον χρόνο λήξης των ομολόγων του ελληνικού δημοσίου τα επόμενα χρόνια
Τόκοι και διόγκωση Χρέους
Όπως προείπαμε γενικός κανόνας είναι πως επειδή μια χώρα δεν έχει αρκετά έσοδα για να καλύψει ταυτόχρονα τα έξοδα της και να πληρώσει προηγούμενα δάνεια, καταφεύγει στον δανεισμό. Πιθανό πολλοί πιστεύουν πως το κυριότερο μέρος ενός χρέους προκύπτει από συσσωρευμένα πρωτογενή ελλείμματα. Στην πραγματικότητα οι τόκοι παίζουν σημαντικό ρόλο στη διόγκωση του χρέους.
Η Ελλάδα από το 2000 μέχρι σήμερα δίνει κατά μέσο όρο σε τόκους 10 δις ετησίως. Σε 10 χρόνια οι τόκοι που πλήρωσε η Ελλάδα ήταν περίπου 100 δις ευρώ. Ένα μη ευκαταφρόνητο ποσό. Για να το πούμε και διαφορετικά φανταστείτε μια οικονομία που καταφέρνει να καλύπτει πλήρως τα έξοδα της από τα έσοδα. Να έχει δηλαδή μηδενικό πρωτογενές έλλειμμα. Ακόμα και σε αυτή την περίπτωση το χρέος μπορεί να διογκωθεί. Ο λόγος είναι οτι μπορεί μεν η χώρα να έχει αρκετά χρήματα για να καλύψει τις ανάγκες της, χρειάζεται όμως και παραπάνω χρήματα για να πληρώσει τους τόκους του χρέους. Μάλιστα συνεχίζοντας με αυτό το ρυθμό η χώρα αυτό που κάνει είναι να κεφαλαιοποιεί τους τόκους που δεν μπορεί να τους πληρώσει και να τους συσσωρεύει σε καινούργιο μεγαλύτερο χρέος και τόκο.
Για να δώσουμε ένα παράδειγμα της αρνητικής επίδρασης που έχουν οι τόκοι στο χρέος, φανταστείτε μια οικονομία που ξεκινάει με 100 δις χρέος και επί 20 χρόνια καταφέρνει να καλύπτει τις ανάγκες από τα έσοδα της αλλά πληρώνει για το υπάρχον χρέος 5% επιτόκιο. Το χρέος αυτής της χώρας μετά από 20 χρόνια θα εκτοξευτεί στα 265 δις παρά το γεγονός οτι η χώρα όλα αυτά τα χρόνια δε δανείστηκε ούτε ένα ευρώ για δικές της ανάγκες.
Ανακεφαλαίωση
Ανακεφαλαιώνοντας, είδαμε πως το ύψος τους χρέους δεν πρέπει να κρίνεται απόλυτα αλλά σε σχέση με το ΑΕΠ. Είδαμε επίσης πως η Ελλάδα δεν έχει την πρωτοτυπία να έχει μεγάλο χρέος. Οι περισσότερες χώρες στον κόσμο έχουν μεγάλο εξωτερικό χρέος σε σχέση πάντα με το ΑΕΠ. Μάλιστα αυτό που έχει ενδιαφέρον είναι πως σε παγκόσμια κλίμακα ισχυρές οικονομικά χώρες όπως ΗΠΑ, Βρετανία, Γαλλία αλλά και Γερμανία έχουν τεράστιο χρέος ενώ αδύναμες οικονομίες εμφανίζουν μικρό χρέος. Ιδιαίτερα ενδιαφέρον είναι πως η Ελλάδα παρουσιάζει μικρότερο εξωτερικό χρέος σε σχέση με άλλες χώρες της Ευρώπης και του κόσμου έχει όμως ιδιαίτερα μεγάλο δημόσιο χρέος. Ωστόσο το ιδιαίτερα υψηλό δημόσιο χρέος το είχε σαν ποσοστό και την εποχή που μπήκαμε στο ευρώ. Τέλος αναφερθήκαμε στα ελλείμματα που παρουσιάζουν οι περισσότερες χώρες στον κόσμο και στο γεγονός πως ουσιαστικά δανείζονται για να πληρώσουν προηγούμενα δάνεια. Η παγκόσμια οικονομία δηλαδή βασίζεται σε έναν ατελείωτο δανεισμό όπου χώρες και ιδιώτες δανείζονται ουσιαστικά για να πληρώσουν προηγούμενες οφειλές. Η κατάσταση αυτή της παγκόσμιας οικονομίας θα πρέπει να ληφθεί υπόψη όταν αξιολογούμε την Ελληνική περίπτωση. Επίσης πρέπει να αξιολογηθεί και ο ρόλος των τόκων που διογκώνουν το χρέος όχι μόνο της Ελληνικής αλλά και της παγκόσμιας οικονομίας.
Σχόλια
Περισιανίδης
Βύρων ο τζίρος αναφέρεται σε σχέση με το ΑΕΠ και δεν είναι τα κέρδη μιας χώρας. Δεν ξέρω αν αναφέρεσαι σε κάτι άλλο.
Νικος
Ωραίο άρθρο, αλλά συγγνώμη τόσα χρόνια με πρωτογενές έλλειμμα πάνω από 10 δις αν δεν δανειζόμασταν πως θα πληρώναμε τις ανάγκες του κράτους (που δε περιλαμβάνουν τόκους και δάνεια); Αν δεν είχε σκοπό το άρθρο να προσεγγίσει αυτή τη κατάσταση ας μην άφηνε υπονοούμενο οτι θα ήταν \"σωτήριο να το κάναμε\" αποφεύγοντας να επιχειρηματολογήσει επειδή είναι αυτονόητο πως θα ήταν καταστροφικό. Από εκεί και πέρα θα ήταν καλό να βλέπαμε και στοιχεία με αριθμούς για το χρέος ιδιωτικού τομέα κάθε χώρας καθώς και για το χρέος αναλογικά με τον πληθυσμό κάθε χώρας (Ο μέσος Έλληνας χρωστάει 30,000$ για τη χώρα του, όταν ο μέσος Γερμανός χρωστάει 34,000 άρα αν είμαστε το ίδιο παραγωγικοί και ανταγωνιστικοί θα ξεχρεώσουμε πιο γρήγορα). Το πρόβλημα είναι γενικότερα στον καπιταλισμό και τη παγκοσμιοποίηση και όταν έρθουν όλες οι χώρες στη θέση μας θα υπάρξει η ανατροπή. Μέχρι τότε έχουμε ανάγκες από εισαγωγές φαρμάκων, εξοπλιστικών, τεχνολογίας και θα ήταν απαράδεκτο να απομονωθούμε από τη παγκόσμια κοινότητα.
Περισιανίδης Ευθύμης
Νίκο δεν κατάλαβα τι θέλεις να πεις. Πάντως η τοποθέτηση σου για τα 10 δις πρωτογενές έλλειμμα δεν ευσταθεί. Υπήρχαν χρονιές που υπήρχε και πρωτογενές πλεόνασμα για την Ελλάδα. Τουλάχιστον σύμφωνα με τα στατιστικά που δίνουν μια που σύμφωνα με τα στοιχεία της Ευρωπαϊκής Τράπεζας φέτος δεν είχαμε πρωτογενές πλεόνασμα αλλά ρεκόρ πρωτογενούς ελλείμματος. Επίσης αυτά τα περί παγκόσμιας απομόνωσης είναι πολύ ασαφή.
Νίκος
Μου κάνει εντύπωση (αν και δεν θα \'πρεπε γνωρίζωντας την ισχύ της προπαγάνδας)ότι υπάρχει ακόμα ο ισχυρισμός (συνήθως από χαμηλού μορφωτικού επιπέδου), ότι φταίει ο Έλληνας που πήρε στην δούλεψή του ανασφάλιστο αλλοδαπό χωρίς εισφορές σε ταμεία,ή δεν πλήρωνε αυτός τις εισφορές στα ταμεία, φόρους κλπ,που δεν κόβει αποδείξεις, που είχε μαιμού συντάξεις,μαιμού επιδοτήσεις,ο βενζινάς που νόθευε την βενζίνη κλπ.,και έτσι να αισθανθούμε όλλοι ένοχοι.Φυσικά και γίναν αυτά,για τα οποία δεν ασκούνταν(και ούτε τώρα ασκείται) ουσιαστικός έλεγχος,γίναν όμως επί σειρά δεκαετιών αμέτρητες κυριολεκτικά κομπίνες με αμύθητα ποσά από μία πάρα πάρα πάρα πάρα πάρα πολύ μικρή μερίδα Ελλήνων σε συνεργασία με τους κατέχοντες την εξουσία,που είναι και το βασικό αίτιο (όσο αφορά τα αριθμητικά δεδομένα, αν και όχι το αίτιο με την βαθύτερη φιλοσοφική θεώρηση των πραγμάτων).Θα πει κάποιος ότι με μία βαθύτερη θεώρηση των πραγμάτων πάλι ίσως φταίξαμε σαν λαός που δεν απαιτήσαμε επιμόνως σωστή διακυβέρνηση στην πράξη και πάταξη της διαφθορας.Άλλο όμως αυτό, και άλλο να ρίχνουν τα βάρη σε έστω επίπεδο,συλλογικά σε εκατομμύρια ανθρώπους, αντι στην απειροελάχιστη μειοψηφία που ρήμαξε τα πάντα.
ρανια
ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ.πολυ κατανοητο το αρθρο σας
Μαίρη Καραγιάννη
Κύριε Περισιανιδη, Συγχαρητήρια για το άρθρο σας. Είναι απόλυτα κατανοητό και συγχρόνως πολύ περιεκτικο . Ιδίως τα παραδείγματα που αναφέρετε είναι πολύτιμα για τους αρχαριους . Σας ευχαριστώ πολύ, Μαίρη Καραγιάννη
Λιάκος
Όλα καλά αλλά βλέπω αντιμνημονιακή στάση από έναν άνθρωπο που είναι αρκετά έξυπνος. Τα έσοδα της ελλάδας το 09\' ήταν 50 δις αλλά τα έξοδα για μισθούς συντάξεις δεν ήταν 26, αλλά 37 δις. Δηλαδή πράγματι έχουμε μεγάλο δημόσιο τομέα. Και το 2ο είναι βέβαια ότι είμαστε μη παραγωγικοί (μόνο 20% του ΑΕΠ είναι τα έσοδα έναντι του 29% της Ε.Ε.) λόγω απεργιών, δημοσίου και μη σοβαρού κράτους. Αυτά φταίνε για την κατάσταση. Δεν υπάρχουν συνομωσίες.
Παναγιώτης
Σχετικά με το πρώτο σχόλιο του κ. Λιάκου, θα θέλαμε μια σαφέστερη τοποθέτηση για τις πηγές από τις οποίες προκύπτουν τα ποσά για μισθούς και συντάξεις του 2009, δηλαδή 26δις (κ. Περισιανίδης) και 37δις (κ. Λιάκος). Η διαφορά είναι μεγάλη και δεν μπορεί απλώς να υπάρχει σφάλμα τέτοιας τάξης. Κάποιος εκ των δύο πρέπει να αναθεωρήσει. Σχετικά με το δεύτερο σχόλιο, το ποσοστό 20% οφείλεται κυρίως στην εισφοροδιαφυγή η οποία και ανθεί διαχρονικά με την κάλυψη των κυβερνήσεων που παρεμπιπτόντως είναι οι ίδιες που στηρίζουν την μνημονιακή επιλογή. Με λίγα λόγια δεν μπορούν οι ίδιοι άνθρωποι που ευθύνονται (τηρουμένων και των παγκόσμιων οικονομικών συνθηκών πάντοτε) να εμφανίζονται ως τιμητές μιας νέας ηθικής και ως αποκλειστικό μέρος της επίλυσης του προβλήματος.
Περισιανίδης Ε.
Οι δημόσιες δαπάνες καταγράφονται και δημοσιεύονται στο ιντερνετ. Όποιος ενδιαφέρεται να βγάλει άκρη μπορεί να το διαπιστώσει ο ίδιος βλέποντας τους ισολογισμούς http://www.minfin.gr/portal/ Δεν έχει νόημα να διαψεύδω όποιον γράφει οτι του κατέβει. Οι δαπάνες των 26 δις που αναφέρω για το 2009 νομίζω ήταν οι κορυφαίες όλων των εποχών και δεν αποτελούσαν μια σταθερή τιμή δαπανών. Από όσο θυμάμαι το 2003 ήταν κάπου στα 12-14 δις και έφτασαν τα 26. Τα νούμερα τα έλεγαν και οι ίδιοι οι εκπρόσωποι του ΠΑΣΟΚ. Μάλιστα για να δείξουν την άσχημη πολιτική της ΝΔ τόνιζαν πως οι δαπάνες για μισθούς και συντάξεις διπλασιάστηκαν στα χρόνια της θητείας της ΝΔ που σύμφωνα με αυτά που γράφω είναι περίπου αλήθεια. Για να το πάω και λίγο ψυχαναλυτικά όμως ο καθένας πιστεύει αυτό που θέλει να πιστέψει. Το ερώτημα είναι γιατί το κάνει.
Παναγιώτης
Είναι προφανές ότι είχατε δώσει το ορθό νούμερο κ. Περισιανίδη. Ενδεικτικά προς επιβεβαίωση παραθέτω τα κάτωθι δημοσιεύματα από το Βήμα (25,1δις) και την Καθημερινή(25,08δις): http://www.tovima.gr/finance/article/?aid=514949 http://www.kathimerini.gr/40655/article/oikonomia/ellhnikh-oikonomia/sta-epipeda-toy-2005-oi-dapanes-mis8wn-kai-synta3ewn-toy-dhmosioybr Τέλος εκ παραδρομής στην δεύτερη παράγραφο της προηγούμενης ανάρτησής μου δεν ανέφερα και την φοροδιαφυγή.
Χαρης
Εγω παντως παιδια πιστευω πως ολα γινονται σκοπιμα γιατι κανενας πολιτηκως,δημοσιογραφως,οικονομολογος κτλ δεν αρνηθηκε τα δανια εις βαρος των Ελληνων και ειδικα των παιδιων μας
Θεοδώρα
Καλησπέρα! Καταπληκτικό το κείμενό σας. Με βοηθήσατε πολύ να ξεδιαλύνω κάποια πράγματα στο μυαλό μου, γιατί, παρά το ότι σπουδάζω οικονομικά, είχα αρκετά κενά.
ΚΩΣΤΑΣ ΙΩΑΝΝΙΤΗΣ
Το ερώτημα που τίθεται, είναι αν τα χρόνια πριν το μνημόνιο οι υπουργοί Αλογοσκούφης-Παπακων/νου \"έσπρωχναν\" σκόπιμα(με την καθοδήγηση κάποιων) την χώρα προς το αδιέξοδο και την εκτίναξη του κόστους δανεισμού. Απογραφές και δυσφήμιση της χώρας, τιτανικοί, διεφθαρμένη χώρα κ.ά, Ενω στην παγκόσμια οικονομία άρχισε να εμφανίζεται η φούσκα του καπιταλισμού ,που δημιουργούσε ανάπτυξη(μάλλον κατανάλωση) με λογιστικά κεφάλαια, εμείς αντί να επιδιώξουμε να προστατέψουμε το σπίτι μας,του βάλαμε φωτιά από μόνοι μας.Σε περίοδο κρίσης εμείς(οι πολιτικοί δηλαδη) βγήκαν και δυσφημούσαν την Ελλάδα και έλεγαν μη μας δανείζετε γιατί θα χάσετε τα λεφτά σας.Είναι δεδομένο δηλαδή ότι ενεργούσαν κατ΄εντολή διότι δεν πιστεύω ότι ήταν μειωμένης αντίληψης. Εθνική μειοδοσία η οποία κάποτε θα πρέπει να αποκαλυφθεί
lara
συγχαρητηρια για τον απλα και κατανοητο τροπο που παρουσιαζεται περιπλοκους ορισμους.Συνεχιστε την καλη δουλεια!
μαρο
ευχαριστουμε πολυ!
ΓΒακος gbak56@gmail.
Συγχαρητήρια κ.Περισιανιδη! Πολύ προσεγμένο άρθρο! Όμως έχουν περάσει ήδη τρία χρονιαπό και νομίζω θα είχε μεγάλο ενδιαφέρον εάν το ανανεωνατε.
Γιώργο ΒΑΚΟΣ
Συνεπώς απαιτείται μια ανάκαμψη της τάξεως του 15+6=21% στο εγγύς μέλλον για να ισορροπήσει η ελληνική οικονομία σε ένα επίπεδο όπου θα μπορούσε να χρηματοδοτήσει τα χρέη της υπό την προϋπόθεση ότι δε θα έπαιρνε ούτε ένα ευρώ νέα δάνεια. Ανάπτυξη 21% βέβαια δεν έχει επιτευχθεί ποτέ στην ιστορία του γνωστού κόσμου.\" Σε τι χρόνο αναφέρεστε για αυτήν την αναπτυξη ? Σε σειρά ετών (πόσων) η σε έναν χρονο?
Δημητρης
Συγχαρητηρια κυριε Ευθυμη. Απο εναν ψηφοφορο του ΚΚΕ.
Antonia Becht
Αγαπητέ κύριε Περισιανίδη, Συγχαρητήρια για την απόλυτα κατανοητή εργασία σας και συμφωνώ πως θα είχε ενδιαφέρον να την ανανεώσετε. Σας ευχαριστώ πολύ, Αντωνία Μπεχτ
Μιχαλης
εξαιρετικο!!!καταλαθος επεσα πανω στο αρθρο λιγα και σχετικα απλα πραγματακια που δεν γνωριζει πανω απ το 80% των πολιτων αν τα γνωριζε φυσικα και δεν θα φταναμε εδω που φτασαμε σημερα
Αρισταρχος
Δεν εγινε αναφορα, οτι και η Ελλαδα συμμετεχει στο ΔΝΤ.
ΝΤΡΙΤΣΑΣ
ΝΤΡΙΤΣΑΣ / 5.2.2015 Πως μπορείτε να είστε όλοι σας τόσο χλιαροί και να μην καταδικάζετε τους απάνθρωπους τόκους, οι οποίοι τελικά καταστρέφουν τα κράτη, αλυσοδένοντάς τα με τεράστια χρέη ; Γιατί κανένας σας δεν σηκώνει ανάστημα και να απαιτήσει την κατάργηση των τόκων ; O μόνος τρόπος για να απαλλαγούν τα κράτη από τα τεράστια εξωτερικά τους χρέη,είναι: 1)Οι τράπεζες θα σταματήσουν να δίνουν δάνεια στα κράτη,διότι σαν κερδοσκοπικά ιδρύματα απαιτούν τόκους.2) Το ρόλο δανεισμού κρατών θα αναλάβει το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο το οποίο θα μετονομαστεί σε Διεθνές Ταμείο Αλληλεγγύης και θα δίνει άτοκα δάνεια. Το Ταμείο δεν θα λειτουργεί κερδοσκοπικά. Θα εισπράττει μόνο εισφορές από όλα τα κράτη, και όλα θα συμμετέχουν εξʼ ίσου με το ίδιο ποσοστό. 3) Τα κράτη της γης είναι 195 και είναι όλα μέλη στο Δ.Ν.Τ. ΄Όλα θα υποχρεωθούν να συμμετέχουν εξίσου, και θʼ αποδίδουν κάθε χρόνο 4,0% από τα ετήσια έσοδά τους στο νέο Διεθνές Ταμείο Άλληλεγγύης, με δέσμευση να μην τα αποσύρουν ποτέ. ΄Ετσι σʼ ένα χρόνο, το Ταμείο θα εισπράξει περίπου 450 δις αμερ.δολ. Σε τρία χρόνια θα εισπράξει περίπου 1,35 τρις αμερ.δολ., σε έξι χρόνια περίπου 2,7 τρις αμερ. δολ. κ.ο.κ. Συνεπώς με τέτοια μεγάλα κεφάλαια, το νέο Διεθνές Ταμείο Άλληλεγγύης θα μπορεί να δίνει άνετα δάνεια στα κράτη και χωρίς τόκο. 4) Το δημόσιο εξωτερικό χρέος κάθε χώρας αποτελείται από το κεφάλαιο δανεισμού και από την επιβάρυνση τόκων η οποία αυξάνει κατά πολύ το ποσό χρέους. Αν η κατάσταση συνεχίσει όπως έχει, οι περισσότερες χώρες δεν θα μπορέσουν να αποπληρώσουν ποτέ τα τεράστια εξωτερικά χρέη τους. Για νʼ απαλλαγούν από αυτά, η μόνη λύση είναι να εφαρμοστεί μια παγκόσμια σεισάχθεια (διαγραφή χρεών σε παγκόσμιο επίπεδο), ως εξής :α) Σε όλες τις χώρες, η διαγραφή του εξωτερικού δημόσιου χρέους θα γίνει μόνο στο μέρος που αφορά την επιβάρυνση τόκων. Το υπόλοιπο που αφορά το κεφάλαιο δανεισμού, θα συνεχίσει να πληρώνεται στις εξωτερικές τράπεζες και στο νέο Διεθνές Ταμείο Αλληλεγγύης. β) Δεν έχει νόημα το ξεκίνημα λήψης άτοκων δανείων από το νέο Διεθνές Ταμείο Αλληλεγγύης, εάν οι χώρες εξακολουθήσουν να έχουν το βάρος του τεράστιου εξωτερικού χρέους. Γι αυτό, πρέπει πρώτα να γίνει η διαγραφή εξωτερικών χρεών σε όλα τα κράτη όσον αφορά τα ποσά επιβάρυνσης τόκων και μετά το Διεθνές Ταμείο Αλληλεγγύης θʼ αρχίσει να δίνει άτοκα δάνεια. Μόνο με αυτό τον τρόπο θα μπορέσουν να ανασάνουν τα κράτη, αλλά με την προύπόθεση: να μην είναι σπάταλα, διαφθαρμένα και να αποφεύγουν μεγάλους εξωτερικούς δανεισμούς.΄Ολα τα άλλα είναι απλά διαιώνιση και υποταγή στο απάνθρωπο και σιωνιστικό σχέδιο εφαρμογής των τόκων, για να μπορέσουν να εξαθλιώσουν τα κράτη και να τα υποτάξουν πιο εύκολα στην παγκόσμια κυβέρνησή τους.
Γιαννης
Καλο αρθρο αλλα ελλειπες. Οντως οι περισσοτεροι ελληνες δεν γνωριζουν ουτε τα βασικα(που εξηγουνται εδω) αλλα τα βασικα δεν φτανουν!επεισης δεν καταλαβα ποια ηταν η εναλλακτικη του μνημονιου!τελος,ποια τα αποτελεσματα μιας χρεοκοπιας(οδυνηροτατα)
νεμεσιακός
Μπράβο συνάδερφε, καλά τα γραψες. Προς τον κο Ντριτσα Σωστή η λύση. Ποιός αντιτίθεται? το 1% του παγκόσμιου πληθυσμού, δηλαδή η οικονομική ολιγαρχία και άλλο ένα ποσοστό που ποικίλλει που επηρεάζεται θεληματικά λόγω εργασίας και οφέλους. Αυτοί δεν αφήνουν εντέλλοντας πολιτικές τρομοκρατίας στις κυβερνήσεις που συναινούν. Η 2η ομάδα μπορεί να αποσκιστεί όταν της ξεσκίσουν την μακαριότητα της. Αλλά εννοείται ότι οι υπόλοιποι που υποφέρουμε, δεν τους περιμένουμε και με ανοιχτές αγκάλες. Πρέπει να πληρώσουν όλοι αυτοί με οποιονδήποτε τρόπο, όσο επώδυνος καινα είναι
Μάγδα
Κατατοπιστικότατο το άρθρο! Θα αποκτούσε όμως άλλη βαρύτητα αν στο τέλος αυτού αναφέρονταν και οι πηγές που χρησιμοποιήθηκαν για τη συγγραφή του. Ευχαριστώ!
xontros
Ωραιότατο άρθρο, αλλά θα ήταν πολύ χρήσιμη μια αναφορά στο τί σημαίνει χρεωκοπεία για τους πολίτες της χώρας.
ΑΠΟΣΤΟΛΟΖ
Πολύ ενδιαφέρον όλο το κείμενο. Συγχαρητήρια....Θα ήθελα να ρωτήσω κάτι όμως...... Τις τελευταίες ημέρες ακούω ότι Η Πορτογαλλία π.χ. η Ισπανία κατάφεραν και βγήκανε στις αγορές. Εμείς γιατί δεν μπορούμε? Ποιό το χρέος (ποιοτικά) της Πορτογαλλίας ή της Ισπανίας-Ιρλανδίας? Είναι χρέος εξωτερικό από τους δανειστές? Αυτοί πως κατάφεραν (αν λέγεται σωστά) να βγούνε στις αγορές με χαμηλά επιτόκια δανεισμού........
Περισιανίδης Ε.
Θεωρητικά το να βγεις στις αγορές σου επιτρέπει να χαράξεις μια δικιά σου πολιτική προς το συμφέρον της κοινωνίας και όχι των δανειστών. Ισχύει αυτό για την Ισπανία; Με ανεργία 26% δε νομίζω. Εμείς από όσο γνωρίζω γιατί δεν τα παρακολουθώ πολύ τελευταία βγαίνουμε κάπου κάπου στις αγορές για να καλύψουμε μικρά ποσά. Δε λέει όμως κάτι αυτό. Αυτό που μάλλον ισχύει είναι πως στις αγορές δεν μπορούμε να βγούμε επειδή ο οποιοσδήποτε σου δανείσει ξέρει πως θα πρέπει η Ελλάδα πρώτα να καλύψει τα δάνεια της ΕΚΤ, ΔΝΤ κτλ. Με λίγα λόγια ο δανειστής γνωρίζει πως αν κάτι πάει στραβά προτεραιότητα έχουν άλλοι δανειστές. Οπότε δεν έχει λόγο να σου δανείσει οπότε δεν είσαι και στις αγορές.
Κωνσταντίνος
Ευχαριστούμε πολύ κύριε Περισιανίδη για την ανάλυση που κάνατε. Είμαι κι εγώ ένας αρχάριος. Μία ερώτηση ήθελα να κάνω. Αν κατάλαβα καλά, χώρες όπως η Γερμανία μας δανείζουν αφού πρώτα δανειστούν αυτές για μας; Δηλαδή π.χ. η Γερμανία δανείζεται από τις αγορές ένα ποσό με χαμηλό επιτόκιο και δανείζει μετά σε μας με υψηλότερο επιτόκιο; Ευχαριστώ πολύ
Περισιανίδης Ε.
Ναι όλες οι χώρες έχουν χρέος και μεγάλο. Μάλιστα το ενδιαφέρον είναι οτι ο κανόνας είναι πως οι χώρες δανείζονται για να πληρώσουν δάνεια και πως γενικά το χρέος τους αυξάνεται και δεν μειώνεται. Στην περίπτωση μας οι χώρες δανείστηκαν από τράπεζες και δάνεισαν στην Ελλάδα με μεγαλύτερο επιτόκιο όπως το είπατε.